Powiedzmy sobie szczerze – życie z HSP (Highly Sensitive Person) to nie jest spacer po różanym ogrodzie. A gdy dodasz do tego pracę stewardessy, możesz być pewna, że stres i przeciążenie zmysłów będą cię gonić jak indyjski pasażer, który zapomniał poprosić o whisky (tu naprawdę chodzi o życie! 😅).
Co to jest HSP?
Dla tych, którzy jeszcze nie słyszeli (i proszę, nie mylcie tego z HIV – testy mamy co trzy lata), HSP oznacza Highly Sensitive Person, czyli „osobę wysoce wrażliwą”.
Możesz się zastanawiać, jak to możliwe, że wytrzymałam tyle lat na pokładzie. Ludzie z HSP odbierają dużo intensywniej hałas, zapachy, ostre światło czy temperaturę. Do tego czują się niekomfortowo w miejscach bez prywatnej przestrzeni – więc samolot to idealny „plac zabaw” dla naszych nerwów. 🤯
Dlatego nie lubię dyskotek z głośną muzyką, migającymi światłami i ludźmi przyklejonymi do mnie, podskakującymi w rytm, którego nie rozumiem.
Jesteśmy jak chodzące radary – skanujemy wszystko i wszystkich, choć wolelibyśmy nie. A gdy nasze obwody się przegrzewają, nerwowość sięga zenitu, bo nie nadążamy przetwarzać wszystkich bodźców, które do nas docierają.
Jak to wygląda z HSP na pokładzie?
Przyznam, że na początku było ciężko. Setki pasażerów w ciasnych kabinach, ciało przy ciele bez ucieczki. Schować się do kuchni? Nie, nie po to tu jestem…
Musiałam się jako profesjonalna stewardessa przemóc! Największy kryzys przeżyłam w saudyjskiej Dżuddzie, gdzie tyle było krzyczących ludzi, machających kartami pokładowymi i tłoczących się na mnie, że przypominało to przedszkole dla seniorów. 😅
Na zewnątrz wyglądałam spokojnie i profesjonalnie, ale w środku szalał huragan! 🤯 Najchętniej zamknęłabym się w szafce na miotły (niestety w samolocie jej nie ma), zgasiła światło i zrobiła sobie przerwę.
Kolejnym wyzwaniem było stanie przed kabiną podczas filmów instruktażowych, gdy obserwowało mnie sto par oczu – a to nawet nie ja prowadziłam pokaz, tylko film na ekranach!
Pomogło mi, gdy powoli zaczęłam rozglądać się po pasażerach, nie błądzić wzrokiem po przypadkowych punktach, ale patrzeć na każdego z osobna. (Nie, nie wyobrażałam sobie ich nago, choć… może to mieć leczniczy potencjał anty-HSP. 😂)
I wiesz co? Mimo że dla niektórych narodowości jesteśmy celebrytami, po chwili im się nudzi. Z tych setek oczu obserwuje nas może jedna czwarta – i im też przestaje to po jakimś czasie sprawiać frajdę. 😏
Wyzwalaczem może być też niewygodna bielizna
Wyobraź sobie mnie – biegnę z wózkiem, spocona jak po maratonie, a nagle fiszbiny biustonosza zaczynają mnie kłuć w żebra i wpijać się w ramiączko. Nieprzyjemne, bolesne i rośnie niepokój. Nie mogę odejść, bo koleżanki z wózkami blokują mnie z przodu i z tyłu (i nie zamierzam im zawracać głowy, żeby ustąpiły i spowalniały serwis). Więc cierpię aż do końca lotu.
W udawaniu i ukrywaniu wewnętrznego piekła jestem już niemal mistrzynią. Najważniejsze, by nic nie pokazać! 😅 Więc następnym razem? Koniec z fiszbinowymi biustonoszami! Najlepiej bezszwowe! A metki w środku? Bez litości obciąć! 🫡
HSP do każdej rodziny
Jesteśmy trochę masochistami i nasz wewnętrzny radar często nam płata figle, ale kiedy znajdziemy właściwą równowagę, ta wrażliwość to ogromny dar (przynajmniej tak piszą w internecie 😜). Choć biustonosz nas uwiera, a hałas w samolocie niszczy nerwy, mamy super zdolność do empatii i wrażliwości. A ktoś taki na pokładzie to absolutna konieczność. Stewardessa do każdej rodziny! No, pokładu. 🫡
